Ik telde de minuten af tot dit debacle voorbij zou zijn

door Pauline le Rûtte  |    2 minuten leestijd

En hoe de training toch een onverwachte wending kreeg

Alice op kameel

’Als het goed is, hebben jullie een korte presentatie voorbereid?’

Zo begin ik mijn mini training op een middelbare school in het oosten van het land.

Uitgezakt hangen de vierde- en vijfdeklassers op hun stoel.
’Nee, mevrouw we weten van niets’, zegt één van hen.

Even ben ik uit het veld geslagen, maar ik herpak me

’Bij de inschrijving voor deze training stond het duidelijk aangekondigd.’

Geen reactie.

’Wat is jullie leerdoel voor deze ochtend?’, vraag ik naïef

’Eh, geen, dit was de enige training die nog niet vol zat, mevrouw.’

Ik was net een paar jaar presentatietrainer en werkte alleen met volwassenen. Via via was ik gevraagd om een korte training te verzorgen op deze school.

Om de jongelui toch in beweging te brengen, deed ik een aantal losse presentatie oefeningen met hen. Onder protest kwamen enkelen voor de groep.

De 5 jongens uit het grote-monden-groepje maakten opmerkingen en zaten te klieren.

Ik wist me geen raad en telde de minuten af tot dit debacle voorbij zou zijn

Halverwege de sessie klonk een aarzelend ’mevrouw?’

Het was één van de jongens die nog niet aan de beurt was geweest. Een jongen die niet bij het grote-monden-groepje hoorde.

’Mevrouw, ik heb een presentatie voorbereid.’

De jongen vertelde dat hij net een landelijke afsluitende bijeenkomst voor stotteraars had gehad. En dat hij zich voorgenomen had om in deze training een presentatie te doen.

Het grote-monden-groepje ging wat rechter op hun stoel zitten

We luisterden ademloos naar een presentatie over de zeven wereldwonderen. De jongen hield af en toe een pauze, zodat hij goed uit z’n woorden kwam. Zijn hele verhaal deed hij uit zijn hoofd en vrijwel zonder stotteren.

Aan het eind van de presentatie was het even stil

En toen brak er luid applaus los.
De jongen stond te glunderen.

Wat een lef om jezelf zo kwetsbaar op te stellen. Hij deed het maar mooi. Ik zal dat moment nooit vergeten. Het is inmiddels 15 jaar geleden.

Stel jij je weleens kwetsbaar op in een presentatie? Of heb je een mooi voorbeeld dat je altijd is bijgebleven?

Laat het weten in de reacties hieronder.


Pauline le Rûtte
Over de auteur
Pauline le Rûtte

Een goede spreker draagt niet alleen informatie over, maar brengt zijn kennis tot leven.


Reactie

  • Sandra de Jong
    Sandra de Jong

    Als ik over je vraag nadenk moet ik denken aan een paar jaar geleden. Een business coach gaf een event van een hele dag en ze had mij gevraagd om te spreken. Ik kwam van de andere kant van het land en had er een overnachting bij geregeld zodat ik in de ochtend fris aan zou komen.

    Ik had een leuke jurk meegenomen omdat ik vond dat ik er een beetje netjes bij moest staan maar toen ik opstond bleek ik die vergeten te zijn. Ik moest dus in mijn spijkerbroek met mijn standaard zwarte trui. Ik schrok even, maar na afloop was ik er heel blij mee. Ik voelde me veel comfortabeler en kreeg zelfs complimenten van mensen dat ze het zo fijn vonden dat ik er zo ontspannen en naturel bij stond. Leerzaam was dat!

    Sindsdien heb ik volgens mij nooit meer een jurk gedragen en zijn ze allemaal naar de tweedehands winkel gegaan :~)

     Reageer

    • Pauline
      Pauline

      Ik kan me helemaal voorstellen dat je achteraf blij was, dat moest zo zijn. Meestal ga ik nét ietsje gekleder dan ik verwacht dat het publiek zal zijn. Verzorgd en comfortabel, dat is mijn uitgangspunt.


  • Kim
    Kim

    Wat een mooi verhaal! Kippenvel :)

     Reageer

Praktische Presentatietips voor Kenniswerkers