Hoe je snel professionaliseert in ieniemienie stapjes

In de eerste week van de Cartooning Course tekenen we alleen cirkels

Linksom, rechtsom. Groot, klein. Schetsend. In een ander kleurtje. Na drie dagen heb ik er al genoeg van. En ik ben niet de enige. 

Waarom doen we dit?

Onze tekeningen posten we elke dag op het forum van de cursus. En vrijdagmiddag kijk ik samen met mijn medecursisten terug op de week. We geven aan wat onze grootste verbetering is. En één ding waar we aan willen werken. Eén ding wat ik beter wil doen bij het tekenen van cirkels. 

Ik kan het niet bedenken.

Wanneer ga ik nou aan mijn cartoonfiguurtje bouwen?

De nieuwe week ziet er veelbelovend uit. Geen cirkels meer maar overtrekken. Maar niet precies wat er onder ons overtrekpapier te zien is. We gaan op zoek naar, nee hè, cirkels. In de Pink Panther, Snoopy en een heleboel andere Pixar figuren.

Toch verdwijnt het gehaaste gevoel om snel mijn cartoonfiguurtje te hebben naar de achtergrond. Ik leer om te genieten van de opdrachten en vertrouwen te hebben in het proces. 

Die vervloekte cirkels uit de eerste week blijken ons hulpmiddel voor alle tekeningen die we ooit nog gaan maken.

Even over kopiëren, dat is toch not done?

Het ligt eraan wat je bedoeling is. In de cursus kopiëren we met een reden, om ’spierherinnering’ te kweken. Niet om met het resultaat te pronken als ware het ons eigen werk. Dat is plagiaat. 

Door veel overtrekken en natekenen herkent ons brein een patroon. Wanneer je meerdere patronen met elkaar mixt, dan ontwikkel je een eigen stijl. 

Je kunt het vergelijken met koken. De eerste keer dat je een gerecht maakt, volg je het recept. Of je ziet een kok op tv en doet hem of haar na. De volgende keren probeer je steeds dingen uit. Je verandert wat, proeft en leert. En langzaam maar zeker geef je een eigen twist aan het gerecht.

Je hoeft niet bij het begin te beginnen

Als je me nu vraagt om mijn cartoonfiguurtje Alice op een fiets te tekenen, dan pak ik referentie materiaal erbij. Ik heb geen haarscherp plaatje van een fiets in mijn hoofd. Daarom zoek ik op internet naar een geschikte foto van een fiets, teken die na en geef er m’n eigen draai aan.

Had jij dan elke dag tijd om te oefenen?

Heb jij elke dag tijd om te douchen? 
Je tanden te poetsen? 
Je kleren aan te trekken?

Al deze dingen kosten tijd, maar je doet ze. Zelfs als er die dag deadlines te halen zijn.

Mensen die een professionaliseringsslag willen maken, hebben vaak net zo weinig tijd als ieder ander. Maar ze doen het. Elke dag opnieuw.

Je brein leert het snelst en het meest efficiënt wanneer je elke dag oefent 

Dagelijks oefenen houdt de vaart erin en als je éénmaal 30, 40, 50 dagen achter elkaar geoefend hebt, wordt het steeds gemakkelijker om de ketting in tact te houden. 

Doe je dat niet en sla je een dagje over, dan worden dat er al snel twee of drie. En voor je het weet loop je weken achter en gooi je de handdoek in de ring. 

Ieniemienie stapjes zijn de snelste weg naar professionalisering

In 120 werkdagen was daar Alice.

Elk stapje verwerkt je brein terwijl je slaapt. De volgende dag zal die stap sneller en efficiënter gaan. Liever 5 dagen één stapje dan 5 stapjes in één dag. Je loopt het risico om ergens de verkeerde afslag te nemen. Zonde van de tijd en energie. 

Een mega sprong

Na een half jaar Cartooning Course wil ik meer. We gaan met een klein groepje nog driekwart jaar door. 

En ieder van ons krijgt op gezette tijden iets dat we niet voor mogelijk houden. Ogenschijnlijk plotseling zijn we van de ene op de andere week enorm veel beter geworden. 

Niet door de kortste weg te volgen, maar door elke dag een ministapje te zetten. 

Ook als we geen zin of geen tijd hadden. 

Lees meer:

Stapsgewijs meesterschap en waarom niemand een geboren spreker is
Wat is het doel van je presentatie? [vlog]
Videoserie Kort Presenteren deel 1 [vlog]