Hoe vaak ik dat niet hoor. En meestal is het nog waar ook. Mensen die dat zeggen, praten inderdaad gemakkelijk. Te gemakkelijk.
Zodra ik over structuur en voorbereiding begin, zie ik mijn deelnemer met zijn ogen rollen. Hij wil meteen voor de camera. 'Laten we meteen oefenen', zegt hij. Hij wil feedback krijgen op z'n performance. Voorbereiding is niet nodig, een paar grove ideeën over de inhoud zijn genoeg. Dan kom je authentieker over.
Ik vraag hem om in 3 minuten de kern van zijn boodschap te presenteren.
Na 7 minuten zet ik de camera stop. De deelnemer denkt dat er pas 2 minuten voorbij zijn. Ik heb nog geen spoor van een boodschap ontdekt. Volgens hem zou het allemaal duidelijk worden en was ik gewoon te snel met het stoppen van de opname. 'Lichaamstaal is belangrijker dan de inhoud en ik moet er een beetje inkomen', zegt hij.
Ik zet de camera weer aan.
Na 14 minuten nog geen spoor van een boodschap. Geen rode draad. Maar vooral tijdsoverschrijding. Eén van de grote nadelen van te weinig of geen voorbereiding. En als je publiek iets erg vindt, dan is het wel een presentatie waar geen eind aan lijkt te komen.
Ik zet de camera uit en leg pen, papier en Post-it's neer.
We bepalen samen het doel, de boodschap en de structuur. Vervolgens schrijft hij in een aantal kernwoorden de outline van zijn verhaal.
Ik zet de camera weer aan.
En ik hoor een overtuigend verhaal.
Kort, beeldend én authentiek.
Precies binnen de gestelde tijd.
Mijn deelnemer glundert wanneer we de opname terugkijken.
Wat denk jij, improviseren of voorbereiden?
Pauline le Rûtte
Een goede spreker draagt niet alleen informatie over, maar brengt zijn kennis tot leven.
Reactie