'Ik sta heel gemakkelijk voor groepen.
Zet mij neer en ik praat zo een half uur over het onderwerp.'
Hoe vaak ik dat niet hoor.
En meestal is het nog waar ook.
Mensen die dat zeggen, praten inderdaad gemakkelijk.
Te gemakkelijk.
Voorbereiding en structuur, alsjeblieft zeg
Zodra ik erover begin, zie ik de ogen van m’n deelnemer tollen. Hij wil meteen voor de camera. Feedback krijgen op z'n performance. Voorbereiding is niet nodig, een paar grove ideeën over de inhoud zijn genoeg. Dan kom je authentieker over.
Volgens hem.
'Kun je 3 minuten van je presentatie doen en de kern van je boodschap presenteren?', vraag ik.
Na 7 minuten zet ik de camera stop.
De deelnemer denkt dat er 2 minuten voorbij zijn.
En ik heb nog geen spoor van een boodschap ontdekt.
Het eerste nadelige gevolg van te weinig voorbereiding
Tijdsoverschrijding.
Als je publiek iets erg vindt, dan is het een presentatie waar geen eind aan lijkt te komen.
Volgens de deelnemer zou het zo allemaal duidelijk worden en was ik gewoon te snel met het stoppen van de opname. Lichaamstaal is toch belangrijker dan de inhoud. Bovendien moest hij er een beetje inkomen.
Ik zet de camera weer aan.
Na de volgende 7 minuten druk ik rigoureus de stopknop in
Nu is het genoeg geweest.
Na inmiddels 14 minuten is er nog geen boodschap en geen enkele houvast voor het publiek. De hele presentatie is een gezellig informatiemeertje. Je kunt er wat poedelen, maar het gaat nergens naartoe.
Een presentatie bouwen is een creatief proces
We starten opnieuw.
De camera gaat uit en onze focus ligt bij het publiek. Wie zijn de mensen in zaal en wat komen ze halen? Hoe kun je ze het beste helpen? Wat is het doel van je presentatie?
Het ging om verandering.
We verzamelen zoveel mogelijk ingrediënten en bepalen de kernboodschap. De deelnemer kiest drie onderwerpen die de kernboodschap ondersteunen. De rest van de informatie schuiven we opzij.
Dan maken we een pakkend begin. Een prachtige anekdote over een lastige stap die hij nam waardoor hij een verandering doormaakte. Een kwetsbaar moment.
Zo’n moment dat het publiek z’n adem inhoudt
Dát is contact maken.
Ook over het einde, de 'call to action', brainstormen we een tijdje. Wat moet het publiek aan het eind van de presentatie doen of onthouden? Hoe breng je het in beweging?
Het resultaat is een afgewogen geheel van feiten en emotie. Geen algemeenheden. Geen overvloed aan informatie.
Ik zet de camera weer aan
De deelnemer houdt een overtuigend verhaal.
Kort, beeldend én authentiek.
En precies binnen de gestelde tijd.
Fotomateriaal
Old men swimming - Jonathan Kos-Read [Flickr]
Pauline le Rûtte
Een goede spreker draagt niet alleen informatie over, maar brengt zijn kennis tot leven.
Reactie