Er staan drie oudjes wijzend en druk pratend recht tegenover ons huis.
Wij gaan net de deur uit om twee fietsen voor onderhoud bij Hello Velo te brengen. Een fietsen verhuurbedrijf 8 kilometer verderop langs het kanaal. Het wordt gerund door een Engelsman. Vandaar de naam.
We zeggen bonjour tegen de oudjes
De kleinste dame zwaait met haar stok en ziet haar kans schoon. ’C’etait la maison de mes grands-parents’, zegt ze en schuifelt dichterbij. Ons huis was het huis van haar grootouders.
We aarzelen geen moment en nodigen de drie uit om binnen te kijken
Na wat ’non, non, nous vous dérangeons’, we storen jullie, lopen ze maar al te gretig het tuinpad op. Achter Monsieur Le Rûtte aan.
Al snel wordt duidelijk dat haar broer degene is van wie wij het huis kochten. Hij werd als 18 maanden oude peuter door haar ouders geadopteerd. Hij woonde met hen op de fermette, een klein boerderijtje verderop in de straat. Zij woonde in ons huis bij haar grootouders.
Ze spreekt haar goedkeuring uit over de open keuken
Wat nu één ruimte is, bestond in haar tijd uit een woongedeelte en twee slaapkamers.
Waar wij nu slapen, was de koeienstal. Daar stonden de Charolais koeien, die zo specifiek zijn voor het departement de Nièvre.
Bij de aankoop van het huis namen we de inboedel over. Na de verbouwing hebben we veel meubels een nieuwe plek kunnen geven. De dame schiet bijna vol bij het zien van een dekenkist en een buffetkastje. Wijzend met haar stok memoreert ze dat die nog van haar grootouders waren.
We lopen terug door de gang waar ze terloops opmerkt dat de tegeltjes op de vloer door haar broer eigenhandig zijn gelegd.
En dan ineens grijpt ze me stevig bij de arm
Ze bedankt ons voor de rondleiding.
Luid toeterend rijdt het drietal de straat uit.
Was het synchroniciteit?
Twee of meer gebeurtenissen die schijnbaar met elkaar te maken hebben, maar waarbij de ene gebeurtenis niet de andere heeft voortgebracht. Een dag eerder dan gepland vertrekken we naar Frankrijk. Op een niet van te voren bedacht tijdstip brengen we onze fietsen weg. En we ontmoeten iemand die 90 jaar geleden in ons huis woonde.
Moraal van het verhaal
Voorbeelden en verhalen liggen voor het oprapen. Soms geheel onverwacht. En het mooie is, in een presentatie kun je ze gebruiken als haakjes. Je hangt er de feitelijke informatie aan op. Zodat die beter begrepen en onthouden wordt.
Welke verhalen gebruik jij als haakjes in je presentaties?
Pauline le Rûtte
Een goede spreker draagt niet alleen informatie over, maar brengt zijn kennis tot leven.
Reactie